Nieuwkomers aan het woord

Gemeente Berkelland - ”De eerste keer in de trein naar Neede zag ik alleen maar gras en koeien. Heel anders dan Damascus!” Vandaag spreken we Marah, een 33-jarige vrouw uit Syrië. Ze woont nu al ruim 7 jaar in Neede. Hoe is ze hier terechtgekomen? En hoe ervaart ze het leven in deze Achterhoekse gemeente? Tijdens een gezellig gesprek vertelt ze haar verhaal. Hoe ben je in Berkelland terecht gekomen? Ik woonde samen met mijn man en dochtertje in Damascus, een grote stad in Syrië. Hier studeerde ik Arabische taal. Naast mijn studie werkte ik op een basisschool. Ik gaf daar Arabisch aan kinderen van zo´n 7 en 8 jaar. Vergelijkbaar met groep 3 en 4 hier. Toen mijn vriend een brief kreeg waarin stond dat hij het leger in moest, besloten we dat hij weg zou gaan. Ik vond het heel spannend. We konden niet samen gaan. Eerst moest hij veilig zijn in een Europees land. De tocht naar Europa was heel gevaarlijk Na ongeveer 10 lange dagen kreeg ik eindelijk te horen dat hij veilig in Nederland was. Dat was een grote opluchting. Ik kon eindelijk weer ademhalen. Na 8 maanden kregen mijn dochter en ik toestemming om ook naar Nederland te gaan. Ik was heel blij om mijn man weer te zien, maar vond het moeilijk om mijn familie en vrienden, mijn taal en mijn huis achter te laten. In Nederland heb ik 3 dagen in Ter Apel gezeten. Dat was echt verschrikkelijk. Het voelde daar als een gevangenis. Gelukkig mochten we daarna door naar Nijmegen. In Nijmegen heb ik een fijne tijd gehad. Toen ik hoorde dat er een huis vrij was in Neede, was dat even wennen. De eerste keer in de trein op weg naar Neede zag ik alleen maar gras en koeien. Heel anders dan Damascus of Nijmegen! Wat vind je van gemeente Berkelland? In het begin moest ik erg wennen. Ik sprak de taal niet en was eerst zelfs bang om te verdwalen omdat ik de weg niet wist. Ik wilde heel graag weer gaan werken en begon meteen met Nederlandse lessen en inburgeren. Toen er een baan kwam bij gemeente Berkelland ging ik solliciteren. Ik werd aangenomen en werk hier nu alweer twee jaar. Ik denk dat het heel goed is om snel aan het werk te gaan. Zo leer je snel heel veel nieuwe dingen. Ik hoop heel erg dat ik me uiteindelijk verder kan ontwikkelen. Daarom volg ik nu weer Nederlandse lessen zodat ik straks misschien een opleiding kan volgen. Ik kwam er al snel achter dat ik hele lieve buren heb. Ze helpen me veel en we vertrouwen elkaar. Ik heb hier alleen mijn gezin, geen familie. Maar als ik een keer oppas nodig heb, dan helpt mijn buurvrouw. Ze is echt heel lief. Ik vind Berkelland een hele mooie gemeente. Het is zo rustig en groen. Ik heb hier zelfs leren fietsen! Dat was eerst best spannend maar mijn buren hebben geholpen. Nu fiets ik zelfs met één hand aan het stuur, kind achterop en een boodschappentas vast! Bijna iedereen is vanaf het begin heel aardig geweest. Iemand die ik ken is vanuit het AZC naar Brabant gegaan. Naar een grote stad. Hij kent nu nog steeds zijn buren niet. Dat is hier wel anders. Eerst wist ik niet of ik wel in een dorpje mijn plek zou vinden. Maar nu zou ik echt niet meer naar een grote stad willen! Grappige en mooie ervaringen Het grappigste wat ik heb meegemaakt was toen ik net in Neede woonde. Ik ging voor het eerst fietsen op een drukke weg. Er kwamen twee vrouwen op me af maar ik wist nog niet hoe ik moest remmen. Gelukkig ging het goed, maar ik schaamde me wel een beetje. Wat ik ook iets leuks vind, is het kerstdiner. Mijn kinderen mogen elk jaar met kerst in mooie kleren naar school. Dan maak ik wat lekkers. Meestal iets van pizza. Maar toen mijn dochter in groep 8 zat, vroeg de juf of we iets vanuit onze cultuur wilden maken. Dat werd Baklava. Wist je trouwens dat Syrische Baklava niet zo zoet is als Turkse? Ik denk dat kerst niet alleen maar met geloof te maken heeft. Ik vind het gewoon heel gezellig. We hebben zelfs een klein kerstboompje thuis met vrolijke lichtjes. Wat zou je de mensen uit Berkelland mee willen geven? Mensen zijn hier heel vriendelijk maar wel wat afstandelijker. In Damascus kon je zo bij iemand binnenvallen. Hier kun je wel een kopje koffie drinken bij je buren, maar dan wordt eerst de agenda gepakt. Ik vind het gezellig als het soms wat spontaner kan. Al heb ik wel van de mensen hier geleerd dat het ook belangrijk is om niet alleen te werken en voor je gezin te zorgen. Ik pak nu ook tijd voor mezelf. Dat deed ik in Syrië nooit. Wat ik nog wil meegeven aan mensen is dat ze altijd vertrouwen moeten hebben en in zichzelf moeten geloven. Ook al moet je alles achterlaten en een heel nieuw leven beginnen. Uiteindelijk komt alles goed.

Lees het volledige artikel bij Gemeente Berkelland.